7.

Odprowadził mnie pod dom, porozmawialiśmy jeszcze przez, zostawiając kolejny dzień pod wielkim znakiem zapytania, z racji tego, że do Ibrahima przyjeżdża młodszy brat  i ma zamiar go wykorzystać do odmalowania swojego nowego mieszkania. Pożegnaliśmy się całusem w policzek i on poszedł w swoją stronę ,lecz co chwila zerkał na mnie. Kiedy zniknął za zakrętem, weszłam do domu.

Od razu zadzwoniłam do Cristiny.

- Halo? – odpowiedziała

- Cristina… całowałam się z nim! – powiedziałam dość głośno. 

- To brawo! Mówiłam, że tak będzie? – zaśmiała się. – Nic się nie stało… Pamiętaj.

- Ale dwa razy? To nie przypadek … - odpowiedziałam i usiadłam na kanapie

- Faktycznie, nie zdarza się aż tyle… ale to chyba dobrze, prawda?

- Nie wiem… Jestem trochę zdezorientowana… 

- Debbie, uspokój się. Nie bój się miłości. Dobra kończę, bo Pep wchodzi. Do zobaczenia lub usłyszenia później

Jakby jeszcze tego było mało, zapukał do drzwi Pique.

- Jak tam, mała? – wszedł rozpromieniony.

Nic mu nie odpowiedziałam… Myślałam o dzisiejszej sytuacji.

- Widziałem Was przez okno. Widzę, że randka się udała –wszedł do kuchni i wziął sobie jabłko.

Jasne, częstuj się. Co moje to twoje.

- To nie była randka – odpowiedziałam.

- Co się stało? Jakaś dziwna jesteś…

Usiadłam na fotelu i pewnie wyglądałam tak jakbym dowiedziała się, że jestem w ciąży.

- Całowałam się z nim – odpowiedziałam cicho.

- To chyba dobrze, nie?

- Nie wiem, nie wiem co mam O TYM myśleć, nie wiem nawet co mam O  NIM myśleć!

- Spokojnie… Wszystko się wyjaśni w odpowiednim czasie – podszedł do mnie i przytulił.

Co ja bym bez niego zrobiła?

* następny dzień*

Od jakieś godziny, brat Ibrahima siedział w mieszkaniu piłkarza i podziwiał  lokalizację jak i samo rozmieszczenie pokoi w mieszkaniu.

- Naprawdę fajne mieszkanie! – mówił cały czas. - Bardzo duże!

- Samir. – Ibi przybrał poważny ton . Wręczył mu pędzel, otworzył farbę i wzięli się do odświeżania mieszkania.

- Co się dzieje?

- Poznałem tutaj dziewczynę… Jest naprawdę idealna w każdym calu…

- Szybki jesteś! Trzeci dzień i już zakochany? – zaśmiał się  i zamoczył pędzel w farbie i dalej malował

- Żebyś wiedział, że zakochany… Jest naprawdę piękna i inna niż reszta…

- Skoro tak o niej mówisz, to coś jest na rzeczy… Mówiłeś jej o tym co czujesz? - Samir poprawił sobie ‘ czapkę’ z gazety, żeby nie pofarbować sobie przypadkiem włosów i spojrzał na brata. .

- Całowałem się z nią wczoraj… I nie, nie mówiłem jej nic…

Młodszy Afellay tylko klasnął w dłonie.

- Poznam ją dzisiaj? Jeżeli tak to idę się odświeżyć – poruszył zawadiacko brwiami, położył pędzel przy farbie i ruszył w stronę brata. Samir dostał lekko w bok z łokcia.

- Oj, tylko żartowałem! Nie zabiorę ci jej przecież – zaśmiał się. – Ale i tak pójdę pod prysznic.

- Jeżeli byś chciał, to mogę ci pokazać okolicę … i zajdziemy do niej. Mieszka niedaleko.

Młodszy Afellay klasnął w dłonie i ruszył do łazienki.

*

Byłam trochę przestraszona po wczorajszym wydarzeniu… Dzisiaj postanowiłam posprzątać dom, więc ubrałam się ‘ na roboczo’, włosy spięłam w niesfornego kitka i wzięłam się do pracy. Po mniej więcej godzinie( kiedy odkurzałam), ktoś zadzwonił do drzwi.  Wyłączyłam odkurzacz i podeszłam do drzwi. Kogo zobaczyłam?

- Cześć – pocałował  mnie w policzek.

- Cześć – odpowiedziałam lekko zdziwiona.- Byliśmy dzisiaj umówieni?

- Nie – zaśmiał się – Oprowadzałem Samira po okolicy i postanowiłem zajść do ciebie. – Zaprosiłam ich do środka gestem ręki. Czułam się dziwnie... Byłam ubrana w dresy i byłam trochę nieogarnięta,a Ibi mi tu przychodzi! I to z bratem!

- Jestem Samir – przedstawił się szatyn i wyciągnął rękę.

- Deborah… znaczy Debbie – uścisnęliśmy sobie dłonie po czym usiadłam na kanapie. Na wprost mnie, w fotelu Samir.  – Wiecie co… może ja się pójdę przebrać…właśnie byłam w trakcie sprzątania… - wstałam i poszłam schować odkurzacz.

- Nie musisz…Dobrze wyglądasz – skomentował Ibrahim i poruszał brwiami. Wróciłam na swoje miejsce, siadając przy  Ibim.

- Chcesz coś do picia? – spytałam  ich

Pokręcili głowami, a Ibi objął mnie ramieniem.

Co jak co, ale to mi nie przeszkadzało. Wręcz przeciwnie. Momentalnie się rozpromieniłam i patrzałam na Ibrahima.

- Jak poszło malowanie?

- Całkiem dobrze – zaśmiał się. – Póki co to wciąż meble są odsunięte… Pomyliłem farby i wziąłem tą co długo schnie…

Wszyscy wybuchliśmy śmiechem.

- Samir, byłeś już na stadionie?  - spytałam, przenosząc wzrok na młodszego Afellaya.

- Nie, ale bardzo bym chciał. – odpowiedział i spojrzał na brata.

- Pep może załatwi wejściówki Vip-owskie… to z chęcią cię zabiorę na stadion na jutrzejszy mecz – odpowiedziałam radośnie.

Samir spojrzał na Ibrahima.

- No tak, zapomniałem ci powiedzieć – zaczął Ibi – Debbie jest młodszą siostrą  Josepa Guardioli – uśmiechnął się i spojrzał na mnie z dumą w oczach.

Czułam się jak w raju. Miałam u boku chłopaka, który jest chyba moim ideałem, czuję się przy nim świetnie…

Młodszy Afellay wytrzeszczył oczy, dukając

- Naprawdę?!

Ja spojrzałam na Ibrahima, potem na jego brata i przytaknęłam. Potem zeszliśmy na inne tematy. Ibrahim wciąż obejmował mnie ramieniem,  co chwilę wymienialiśmy się spojrzeniami i uśmiechami .

W pewnym momencie, Samir przerwał swój wątek stwierdzając, że pasujemy do siebie.

Oboje z Ibim się zaśmialiśmy, znów patrząc na siebie. Byłam lekko zdziwiona stwierdzeniem młodszego Afellaya, ale schlebiało mi to. Po mniej więcej godzinie, zaczęli się zbierać.

- Miło mi się z Tobą rozmawiało Samir. Obiecuję, że jakoś załatwię te wejściówki. W takim razie do zobaczenia jutro – pożegnałam się z młodszym Afellayem, który również odpowiedział, że miło mu się ze mną rozmawiało i że będzie wniebowzięty jak dostanie tą wejściówkę.

Odprowadziłam ich  do drzwi.

- To do zobaczenia jutro? – spytał.

Przytaknęłam ochoczo.

- ale…  - zaczęłam

- Ale jakby co, to cię nie znam- zaśmiał się, przerywając mi.

- Czytasz mi w myślach.  – poruszał zawadiacko brwiami, na co ja się zaśmiałam.

Musnęłam jego wargi na pożegnanie i wyszli…

On mi się naprawdę podoba!

________

nie wiem, z każdym odcinek mam mieszane uczucia, czy dobrze robię publikując takie coś. Czy to w ogóle się podoba i nadaje do czytania dla Was... Jeżeli jedna jest okej, to planuje dociągnąć do 20 odcinków już z epilogiem. Mam napisane do 14. 

Pozdrawiam i do następnego.